Astropejzaże

Słońce chwali się dość dużą plamą. W upalny dzień trudno jednak o spokojną atmosferę i co za tym idzie ręczne „złapanie” ostrości w newtonie. Zachodzącą dzienną gwiazdę ostatecznie przysłoniły drzewa. Trudno było się oprzeć wykonaniu kilku ujęć, łącząc plamę i gałęzie drzew w jedno zdjęcie.

Balkonowy „strzał” w kometę C/2015 V2 (Johnson). Powietrze po gorącym dniu było mało przejrzyste. Temperatura matrycy Canona także wysoka, ale najważniejsze, że w miejskim oświetleniu, w którym nawet filtr nie daje rady, kometa wędrująca przez gwiazdozbiór Wolarza, została uchwycona.

Dni podczas których jest bezchmurne niebo coraz mniej. Warto jednak chociaż na chwilę oderwać się od trosk codzienności i odkurzyć teleskop w poszukiwaniu tak odległych od nas obiektów. Na zdjęciu próba uchwycenia dwóch galaktyk w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy. Pierwsza z lewej to M82 (NGC 3034), zwana Cygarem. Co ciekawe w zakresie światła podczerwonego jest to najjaśniejsza galaktyka, którą można obserwować na naszym niebie. Druga to galaktyka M81 (NGC 3031), która nazywana jest Galaktyką Bodego od nazwiska odkrywcy Johanna Elerta Bodego. Obie znajdują się ok. 12 mln lat świetlnych od nas. Niestety zdjęcie nie jest najlepsze. Dużo szumu, ale po tak długim okresie astrofotograficznej abstynencji i taka próbka uchwycenia nieba na matrycy aparatu cieszy.

Grupę dużych plam można obecnie obserwować na tarczy naszej dziennej gwiazdy. Plamy doskonale są widoczne w okularze nawet niewielkiego teleskopu. Oczywiście do obserwacji konieczny jest filtr słoneczny. Dobrym wyborem jest filtr Baader w postaci folii, którą można kupić w dowolnym rozmiarze w sklepach ze sprzętem astronomicznym. Zdjęcia Słońca wykonane zostały przy użyciu filtra słonecznego Baader ND 5 (wizualny).

Chmury nieco popsuły widowisko, ale na szczęście zachmurzenie nie było całkowite. Merkury powoli przemieszczał się na tle tarczy słonecznej. Na tarczy słonecznej widoczne są grupy plam. Największa z nich oznaczona numerem 2542. Zdjęcia: canon 600d, SW 150/750, ISO 100, czas: 1/1600.

Messier 51 to galaktyka w gwiazdozbiorze Psów Gończych o nazwie Wir. Towarzyszy jej mniejsza galaktyka NGC 5195. Obie tworzą wspaniały duet, który  odziaływuje na siebie grawitacyjnie. Trudno uwierzyć, że na fotografii znajduje się obraz galaktyk sprzed ponad 25 mln lat. Tyle czasu potrzebuje bowiem światło, aby dotrzeć do nas z tego odległego miejsca.